کتابی تازه ‌--- عکاسی جدید در ایران

کتاب تازه‌ای به عنوان «عکاسی جدید در ایران» نشان می‌دهد که عکاسی هنری در ایران به جایی رسیده که توجه بیشتری می‌طلبد. این کتاب که به همت رز عیسی، هنرشناس ایرانی فراهم آمده، عکاسی ایرانی را در سطح تازه‌ای معرفی می‌کند.
در کتاب «عکاسی جدید در ایران» نمونه‌هایی از کارهای ۳۶ عکاس ایرانی درج شده که روی هم تابلویی رنگین و گسترده از عکاسی مدرن ایران می‌سازند.
عکاسان به چند نسل تعلق دارند، برخی نامدار و باتجربه هستند و برخی جوان و کمابیش گمنام، برخی مانند عباس یا کاوه گلستان (عکاس برجسته‌ای که در سال ۲۰۰۳ در شمال عراق جان خود را بر سر حرفه عکاسی گذاشت) بر لحظات تعیین کننده‌ی تاریخ معاصر و رویدادهای دوران‌‌سازی مانند انقلاب و جنگ هشت ساله با عراق شهادت داده‌اند، و دیگرانی که تنها دوران "جمهوری اسلامی" را تجربه کرده‌اند.
دید و مسیر عکاسان هم متفاوت است: برخی مانند بهمن جلالی و ملکه نایینی و فریدون آو در عکس‌های قدیمی، دستمایه‌ای می‌یابند برای نقب زدن به درون حافظه تاریخی. این عکاسان بیننده را با چالش کیستی و هویت ایرانی روبرو می‌کنند: این ملت از کجا آمده، از چه راهی گذر کرده و چگونه به اینجا رسیده که حالا هست؟
هر عکس شیرین قدیریان آوردگاهی است برای نمایش حادترین کشمکش ایران معاصر، یعنی برخورد سنت و مدرنیته. او مظاهر زندگی مدرن را با جسارتی کم‌مانند وارد دنیای سنتی می‌کند، و به ویژه موقعیت برزخی زن ایرانی را به تماشا می‌گذارد.
"پیام" نیز در کار عکاسان کارکرد و جایگاهی متفاوت دارد. برای نمونه منظره‌های برف‌آلود و خاموش عباس کیارستمی چشم‌انداز طبیعت را به خطوط ناب و مجرد تقلیل می‌دهد، در نقطه مقابل او، از هر عکس شیرین نشاط ناآرامی و اضطرابی مرموز به تماشاگر منتقل می‌شود.
منبع