Ahmad Motalaei

یکشنبه، اردیبهشت ۰۲، ۱۳۸۶

نمایشگاه عکس آويشه محسنين (عكاس ايراني مقيم آمريكا)؛

اعتماد ملي: اين روزها گالري گلستان نمايشگاهي از عكس‌هاي آويشه محسنين (عكاس ايراني مقيم آمريكا) برپا كرده است. اين نمايشگاه كه <مي‌زنم فرياد> نام دارد، شامل 31 عكس انتزاعي و تعدادي چيدمان عكس و صدا است و تا پنجشنبه ششم ارديبهشت‌ماه ادامه خواهد داشت.
آويشه محسنين (متولد 1352 در فرانسه) در 3 سالگي به همراه پدر و مادر ايراني خود به تهران آمده است. او در سال 1997 به آمريكا مهاجرت كرد و توانست تحصيلا‌ت خود را تا مقطع فوق‌ليسانس در اين كشور ادامه دهد. آويشه در عين حال چند سالي است كه به عكاسي مشغول است. در مدت اقامت كوتاه او در تهران، گفت‌وگويي با وي ترتيب داده‌ايم كه در ادامه مي‌آيد.
* * *
اين نمايشگاه اولين حضور شما در ايران است. درباره عكس‌‌هاي اين مجموعه توضيحي بدهيد.
عكس‌هاي اين مجموعه حاصل سفر من به تهران بعد از درگذشت پدرم است و من آنها را به خاطره پدرم تقديم كرده‌ام كه در تاريخ 24 فروردين سال گذشته درگذشت. آن زمان يكي دو ماهي در تهران بودم و سپس به استانبول، پاريس و نهايتا آمريكا رفتم و عكس‌ها از اين مكان‌ها گرفته شده‌اند. از طرف ديگر، به جهت علا‌قه شديدي كه به آلبوم <فرياد> محمدرضا شجريان داشتم عنوان نمايشگاه را <مي‌زنم فرياد> انتخاب كردم. چيدمان‌هاي نمايشگاه هم شامل چند جعبه كوچك است كه بيننده مي‌تواند همزمان به تصاوير درون جعبه نگاه كند و به صداهاي مرتبط با آن تصاوير گوش دهد.
عكس‌هايتان شبيه نقاشي است. آيا اين دليل خاصي دارد؟
خودم هم به اين مساله فكر كرده‌ام. راستش اولين آشنايي‌ام با هنر از طريق نقاشي بود. حدود 12 سال پيش در كلا‌س‌هاي پروانه اعتمادي شركت مي‌كردم، ولي به دليل مشغله‌هاي ديگر نتوانستم نقاشي را دنبال كنم. زماني كه عكاسي حرفه‌ام شد ديدم تركيب‌بندي‌هايم ناخواسته به نقاشي شبيه شده‌اند.
به عنوان عكاس ايراني‌اي كه در خارج از ايران سكونت داريد فضاي عكاسي داخل كشور را چگونه مي‌بينيد؟
در ايران كارهاي قشنگي انجام مي‌‌شود. من البته آثار عكاسان ايراني را از طريق اينترنت دنبال مي‌كنم، با اين حال معتقدم كارها خلا‌ق و زيباست و در آنها تنوع وجود دارد.
آيا اين مساله صحت دارد كه عكاسي خبري ايران در آمريكا شناخته‌شده‌تر از ديگر ژانرهاست؟ ‌
فكر نمي‌كنم چنين چيزي قطعيت داشته باشد، چرا كه عكاسي خلا‌ق ايران هم در آمريكا شناخته شده است. براي مثال در اواخر سال 2006 يك نمايشگاه عكاسي از شماري از عكاسان ايراني برپا شد كه بعد خلا‌ق آن غالب بود و با استقبال آمريكايي‌ها رو‌به‌رو شد. اگر بخواهيم از جايگاه خوب يك رشته صحبت كنيم، قطعا سينماي ايران در آمريكا بيشتر ديده مي‌شود و تقريبا مي‌شود گفت كسي نيست كه فيلم ايراني نديده باشد. ‌
چه نمايشگاه‌هايي تا به حال در آمريكا برپا كرده‌ايد؟ ‌
تا به حال سه نمايشگاه در آمريكا برپا كرده‌ام. نمايشگاه اول در سياتل برپا شد و شامل عكس‌هاي طبيعت و چيدمان‌هايم بود. سال 2003 هم دو چيدمان عكس در شيكاگو برپا كردم.انتهاي خبر // روزنا - وب سایت اطلاع رسانی اعتماد ملی//www.roozna.com
http://www.roozna.com/Negaresh_site/FullStory/?Id=35181&Title=مي‌زنم%20فرياد

0 نظر:

ارسال یک نظر

اشتراک در نظرات پیام [Atom]



<< صفحهٔ اصلی


 
Share